کد مطلب:277128 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
مولانا جلال الدین رومی بلخی
(متوفّای سال 672 هجری) سراینده كتاب «مثنوی»، در دیوان شمس تبریزی با همان شور و شوق مخصوص به خود می گوید:
ای سرور مردان علی، مردان سلامت می كنند
وی صفدر مردان علی، مردان سلامت می كنند
با قاتل كفّار گو، با دین و با دیندار گو
با حیدر كرّار گو، مستان سلامت می كنند
با دُرج دو گوهر بگو، با بُرج دو اختر بگو
با شبّر و شبیر گو، مستان سلامت می كنند
با زین دین عابد بگو، با نور دین باقر بگو
با جعفر صادق بگو، مستان سلامت می كنند
با موسی كاظم بگو، با طوسی عالم بگو
با تقی قائم بگو، مستان سلامت می كنند
با میر دین هادی بگو، با عسكری مهدی بگو
با آن ولیّ مهدی بگو، مستان سلامت می كنند
[ صفحه 155]
با باد نوروزی بگو، با بخت فیروزی بگو
با شمس تبریزی بگو، مستان سلامت می كنند [1] .
ای سرور مردان علی، مردان سلامت می كنند
وی صفدر مردان علی، مردان سلامت می كنند
با قاتل كفّار گو، با دین و با دیندار گو
با حیدر كرّار گو، مستان سلامت می كنند
با دُرج دو گوهر بگو، با بُرج دو اختر بگو
با شبّر و شبیر گو، مستان سلامت می كنند
با زین دین عابد بگو، با نور دین باقر بگو
با جعفر صادق بگو، مستان سلامت می كنند
با موسی كاظم بگو، با طوسی عالم بگو
با تقی قائم بگو، مستان سلامت می كنند
با میر دین هادی بگو، با عسكری مهدی بگو
با آن ولیّ مهدی بگو، مستان سلامت می كنند
[ صفحه 155]
با باد نوروزی بگو، با بخت فیروزی بگو
با شمس تبریزی بگو، مستان سلامت می كنند [1] .
[1] ينابيع الموده، ج 3، ص 351، صاحب ينابيع المودّه شيخ سليمان قندوزي حنفي مي گويد: اين ابيات را ملاّي رومي در ديوان بزرگش كه به ترتيب حروف هجا سروده، آورده است.